تهرانٍ بهاری

یه صد سالی می‌شه اینحا ننوشتما! خب نصف شب معمولا وقت خوبیه برای وبلاگ‌نویسی!

اول از همه که رفتم ایران و خیلی خوش گذشت به غیر از چند روز آخر که انفولانزا گرفتم اساسی و خونه‌نشین شدم. تهران در بهار واقعا عالیه. تر و تمیز و خلوت. یه سرم رفتیم کلاردشت و بعد از عباس‌آباد رفتیم به طرف لاهیجان. لاهیجان خیلی شهرٍ خوبی شده. قبلا هم البته خوب بود اما بهتر شده. برای اولین بار رفتم سر خاک بابابزرگم. برام عجیبه که دیگه نیست، یه بخش بزرگی از بچگی‌م بوده.

یه سری آدم‌ها رو رسیدم ببینم که عالی بود و یه سری هم یا تحویل نگرفتن یا وقت نداشتن. خداداد بعد ازسفر قبلی‌ش هی می‌گفت بچه‌ها خیلی تحویل نگرفتن اما من باورم نمی‌شد. حالا دیگه به چشم خودم دیدم! فکر کنم آدم‌ها عوض می‌شن و وقتی دور هستی کم‌کم از ذهن‌ها پاک می‌شی و فقط اون دوستای ناب هستن که می‌مونن. حمیدرضای گل خیلی لطف کرد و با اینکه سرش شلوغ بود تونستم ۳ بار ببینمش. فرهاد هم که خداست :) جای پرستو خیلی خالی بود :* رفتیم شهر کتاب و یه سری کتابای خوب خریدم و فعلا فقط رسیدم یکی‌ش رو بخونم.

یه شب هم رفتیم فری کثیف به یاد قدیما :) مرسی از سینا و خسرو عزیز که اومدن. روز هم رفته خوش گذشت مخصوصا که کلی با مامانم بغل بازی کردیم :) در کنار خواهرم بودن بهم انرژی فوق‌العاده‌ای می‌ده و بابام هم که انقدر دوستش دارم که نمی‌دونم چطوری می‌شه توضیحش داد. احساس می‌کنم هر دفعه که می‌بینم‌شون پیرتر و پیرتر شدن. هی مریض می‌شن و این دفعه که رفتم حیوونی‌ها شده بودن نی قلیون :( گاهی به خودم فحش می‌دم که چرا انقدر ازشون دور شدم. دلم می‌خواد برگردم خونه ور دل‌شون اما هنوزدرس پیام تموم نشده و وقتی که تموم شه حتما سعی می‌کنیم بریم نزدیک‌تر به ایران. حالا تا ببینیم که چی می‌شه...