از در و دیوار!

این گنجی هم که اعصاب برای هیچ‌کس نذاشته! به قول این آقا اعتصاب غذا رو براش تاریخ معین می‌کنن و دیگه یهو نمی‌زنن به سیمِ آخر! این جدی می‌خواد بمیره؟ شاید فکر می‌کنه اینطوری قهرمان می‌شه. ای‌کاش یکی بهش می‌گفت قهرمان مرده به درد مردم ایران نمی‌خوره. ای‌کاش می‌اومد بیرون و با این اصلاح‌طلب‌ها شروع می‌کردن به آموزش و پرورشِ مردم. اصلاح‌طلبانی که انقدر تو ابن ۸ سال در آموزش دموکراسی به مردم ضعیف عمل کردن که منتهی به این انتخابات بشه و حالا خدا می‌دونه وضع چی می‌شه. خیلی دلم می‌خواد مثبت برخورد کنم و بگم نه اینا این حرکت به طرف آزادی‌خواهی رو متوقف نمی‌کنن اما راستش با خوندن اینکه رییس حراست داره می‌شه وزیر یه کم تب می‌کنم!

اه لعنتی! هر چی می‌خوام از این چیزا ننویسم نمی‌شه! خلاصه که جونِ هر کی دوست داره این آقای گنجی، غذا بخوره!

******

در مورد نوشی هم یه سری می‌گن که اصلاً شماها چه می‌دونین که از این حمایت می‌کنین. والله ما خیلی‌ها رو نمی‌شناسیم با اسم و رسم واقعی‌شون اما این دلیل نمی‌شه که وقتی می‌آن و می‌گن که مشکلی دارن و کمک می‌خوان بگیم نه بابا شاید خودش روانیه! حتی اگر هم روانی باشه و خیلی کارهای دیگه هم کرده باشه بازم این طرز رفتار درست نیست. مادر بودن خیلی متفاوته. اینجاها هم که همه چیز به نفعِ مادر هست وقتی که مادر منبعِ خطر جانی باشه برای بچه یا معتاد باشه بچه رو ازش می‌گیرن وگرنه تا جایی که ممکن باشه ترجیح می‌دن که بچه از مادر دور نشه چون که باعث ضربه‌ی روحی عمیقی می‌شه مخصوصاً‌ در سنینی که خیلی وابسته‌ان به مادر.

فکر نمی‌کنم نوشی خطر جانی داشته باشه یا معتاد باشه!! اینطور هم که به نظر می‌رسه بچه‌هاش رو خیلی هم دوست داره و مواظبشونه. حالا اگر چیزهای دیگه‌ای هست که شماها می‌دونین و ما نمی‌دونیم و در مورد زندگی خصوصیشه فکر نمی‌کنم خیلی ربطی به مسئله‌ی بچه‌ّهاش داشته باشه.

در هر حال امیدوارم که همه چیز درست بشه و بچه‌ها به آغوشِ مادرشون برگردن که هیچی مثل آغوش مادر برای کودک نیست.

*******

صنم فعلاً نیست اما دوباره برمی‌گرده جمعه و اتفاقاً پیام جونم برامون بلیطِ کنسرت الانیس موریست گرفته بود که خب مصادف شد با بودنِ صنم خونه‌ی ما پس برای اونم بلیط پیدا کردیم و حالا همگی جمعه داریم می‌ریم کنسرتِ الانیس جونم D: حالا باید یه بار مفصل در موردش بنویسم که چرا انقدر دوسش دارم :) فعلاً فقط متن این آهنگ رو ببینین چقدر باحال نوشته :)

خلاصه که من و صنم خاطراتِ خیلی جالبی با آهنگ‌های الانیس داریم. مخصوصاً اون موقع که صنم صبح زود کلاس برداشته بود و با هم زود می‌رفتیم موسسه که نخوریم به ترافیک و وقتی رو که اضافه بود تو دفترِ من الانیس می ذاشتیم و حرف می‌زدیم یا می‌خوابیدیم! انقدر الانیس الانیس می‌کردم یه مدت که خداداد تو وبلاگش اسمِ من رو گذاشته الانیس موریسیتیش :))))

اوه راستی امسال اولین بارم بود که ۴ جولای اینجا بودم و با بچه‌ها رفتیم MIssion Bay و آتیش‌بازی نگاه کردیم. خیلی باحال بود و کلی خوش گذشت. من تا به حال آتیش‌بازی ندیده بودم راستش، آخه برام جالب نبوده هیچ‌وقت اما از کارِ اینا واقعاً خوشم اومد. به قولِ صنم حیف که ما هیچی نداریم که این‌طوری برای کشورمون هممون دور هم جمع بشیم. یه سرود ای ایران داریم که فقط تو عروسی‌ها می‌خونیمش! این انصاف نیست!

خب من برم الآن شووَر جان می‌آد ناهار بخوریم،‌ بفرمایین قیمه پلو :)