سالگرد همراه با جلف‌بازی‌های پیامِ چرندیاتی!

سلام من پیامم! نشسته بودم پای کامپیوتر و دلم خوش بود که دو دقیقه وقت پیدا کردم که دو تا ایمیل چک کنم و سه تا ایمیل جواب بدم و چهار تا وبلاگ بخونم و دو سه تا کامنت و فحش و بد و بیراه به اسمهای مستعار برای این و اون پست کنم که عیال جان تشریف آورد و تا من رو دید، گفت:‌ چه خوب! حالا که پای کامپیوتری چهار خط هم من می‌گم برام تو وبلاگم بنویس!! حالا قراره ایشون دیکته بگه و من بنویسم! اوکی! برو بریم:‌
داخل پرانتزی‌ها مال منه!

امروز شد یه سال که من اومدم پهلوی پیام جونم آمریکا ؛ یک سال آزگار! (اوپس! من باید گل می‌خریدم امروز؟؟!)‌ اممم پیام داره صد سال طول میده تا یه جمله رو تایپ کنه! (‌آخه من شونصد ساله وبلاگ ننوشتم! یادم رفته جیم کجاس، تشدید کجاس، ...)‌ این یه سال خیلی جالب بود! مدتی که کار نمی‌کردم دهنم (صاد کجاس؟؟!)‌ صاف شد! ولی این مدتی که کار می‌کردم که این ماه هفتمین ماهش تموم شد کلی چیز یاد گرفتم (‌می‌شه من برم بقیه ایمیل‌هامو چک کنم؟!)‌ فکر کنم علتش این بوده که توی خونه‌های آدم‌های مختلف راه پیدا کردم و با وجهه‌های متفاوت فرهنگی اینجا آشنا شدم ( این زن ما همیشه این‌جوری لفظ قلم می‌نویسه؟!)‌ واقعا نمی‌شه خانواده‌های آمریکایی رو توی یه دسته‌ی مشخص تعریف کرد. انواع و اقسام آدم‌های جور واجور توشون پیدا میشه حتی اگه از یک طبقه اجتماعی و مالی باشن (‌من از هر دوازده چیزی که تایپ می‌کنم، ده تاش غلطه باید پاک کنم دوباره تایپ کنم!!!)‌ ولی هرچقدر هم که با هم فرق داشته باشن توی یک چیز یکسانن ( توی چی؟! من هم مثل شما دلبندان منتظرم ببینم توی چی یکسانن!!)‌ اونم اینه که همشون همش در حال دویدنن. وقت براشون خیلی ارزش داره چون ازش بهترین استفاده رو می‌کنن. حالا باید در مورد اینا بعدا بیشتر بنویسم.
خلاصه که یک سال شد. دلم مثل سگ برای مامان و بابام تنگ شده (نوع سگ هنوز مشخص نشده، تحقیقات در این زمینه هنوز ادامه دارد!) اگه بخوام یه جمع‌بندی داشته باشم از این یه سال:‌
۱- این پیام رو (‌منو می‌گه ها!‌)‌ n برابر دوست دارم
۲- از دونفری زندگی کردن زیر یه سقف لذت می‌برم، فکر کنم بخاطر داشتن پارتنر (فارسی را پاس بدهید!‌) خوبه
۳- زندگی بدون کار جهنمه! همش باید سرم مشغول باشه وگرنه افسرده می‌شم (عزیزم افسرده نشو پاشو برو ظرفا رو بشور سرت گرم بشه!‌)
۴- ایران رو دوست دارم ولی زندگی منظم اینجا دائما بهم یادآوری می‌کنه که ایران چه باید باشه و چه‌ها نیست (گریه‌ام گرفت! دستمال بیارین..)‌
۵- زندگی یه قماره ( اتفاقا سوزان روشن هم یه شعر تو این مایه‌ها داره!)‌ و انتخاب‌هایی که می‌کنی شانس تبدیل شدنش رو به بهشت و جهنم داره ( مثل این‌که رو شاه، آس رو کنی مثلا.. حالیته؟! )
۶- دوری از عزیزان فقط با وجود یه عشق عمیق قابل تحمله (‌من زبانم قاصره! ...)
۷- گربه داشتن یکی از بهترین چیزهای دنیاس. مخصوصا اگه پدرسوخته‌ای مثل پیشو باشه ( بعد به پیشو رو کرد و داد زد:‌ پدر سگ! اون بالا رفتی چی‌کار؟ بیا پائین!)‌
۸- صنم خیلی دوره
۹- خونه دار شدن هم یکی از لذت‌بخش‌ترین احساسات دنیاست. خدا نصیب کنه (‌ آمین یا رب العالمین!)

باورم نمی‌شه یک‌سال گذشته. انگار همین دیروز بود که پیام (‌منو می‌گه‌ها!) با دسته گل دم فرودگاه واستاده بود. به قول معروف می‌گن:‌ لابد خوش گذشته که زود گذشته ؛)