دو سال یه ماه کم!!! بر وزنِ ساعت دو ربع کم!

مقاله نوشتین و فرستادین یا نه؟ ماجرای مسابقه مهم نیست به نظر من. مهم اینه که تولید انجام بشه. در هر صورت بحث جالبی هم هست. پیشنهاد می‌کنم این فیلم‌ رو هم حتماً ببینین اگر براتون جالبه.

******

امروز شد ۲۳ ماه که من و پیام با هم ازدواج کردیم! عجیب سریع می‌گذره و نمی‌دونم این سرعتِ ناگهانی که از تولدِ ۱۶ سالگی‌م اوج گرفته کی می‌خواد آروم بگیره. فاصله‌ی زمانی این ۱۱ سال برام مثلِ یه شب خوابیدن و یه روز صبح بیدار شدن بوده و هست. سال‌ها خیلی تند تند می‌آن و می‌رن. هی نوروز می‌شه و هی تولدامون می‌آن و می‌رن. هی مامان بابام دور از من دارن پیر می‌شن و این شده غصه‌ی زندگیِ من. فکر می‌کردم همیشه که این سال‌های رد شدن از میانسالی و پا گذاشتن به پیری رو در کنارشون خواهم بود و همه چیز رو آماده می‌:نم که فقط بهشون خوش بگذره و استراحت کنن.

اما خب نیستم و در عوض اینجا نشستم منتظر پیام تا بیآد. بیآد تا دوباره آرومم کنه و بهم بگه که به زودی می‌رم و می‌بینم‌شون. بگه که همه چیز خوبه و انقدر دوسش دارم که خوب می‌شم. خوبم تا وقتی پهلومه. دوباره که می‌ره سرِ کار می‌شینم و هی فکر می‌کنم و هی فکر می‌کنم. بعد دوباره شروع می‌کنم گریه کردن و احساس می‌کنم چقدر خرم که دور از آغوش مامان بابامم و دوباره پیام می‌آد منو با چشمای قرمز و پف‌کرده پیدا می‌کنه و دوباره بغلم می‌کنه و می‌گه همه چیز خوبه و تا پهلومه آرومم، اما وقتی می‌ره...

دیوونه‌ام نه؟ همیشه اینطور نیستم اما گاهی که متوجهِ گذشت زمان می‌شم و صدای مامان و بابام رو پشت تلفن می‌شنوم و سعی می‌کنم صورت‌های مهربون و خسته‌شون رو به خاطر بیآرم دوباره حالم دگرگون می‌شه.

فکر می‌کنم که این دفعه که برم ایران و بخوام برگردم تو فرودگاه روانی بشم!! آخه دفعه‌ی اول نمی‌دونستم دارم چکار می‌کنم! انقدر همش کار داشتم که انجام بدم و دورم شلوغ بود و دلم انقدر برای پیام تنگ شده بود که خوشحال بودم که دارم می‌آم اینجا اما این دفعه دیگه تو فرودگاه می‌دونم چقدر زیر پام خالی می‌شه و قلبم سنگین می‌شه وقتی از اون همه عشق دور می‌شم. انصاف نیست... انصاف نیست

در هر حال این لحظه‌ها می‌آن و می‌رن و همیشه پیام از در می‌رسه یا حمیدرضا دلداریم می‌ده یا صنم می گه که اونم همینطوره...

در هر صورت انصاف نیست.

*******

عجب خری‌ام من! روز ماهگردمون دارم هی زنجموره می‌کنم! فکر کنم برای اینه که هم من هم پیام بیشتر روز رو کار کردیم و اصلاً همدیگه رو ندیدیم و هنوز هم از سر کار نیومده و مامانم اینا زنگ زدن و یهو دیدیم واااااااااااااااااااااااای خدا من بغلِ مامنم رو می‌خوام!! خیلی لوسم نه؟ برم برم تا پیام نیومده دوباره منو پف کرده ببینه یه آبی به صورتم بزنم :)

بیست و سومیش هم مبارک :)