آی صمدآی صمد

دیشب رو تخت داشتم الکی چرت و پرت تلویزیون رو نگاه می‌کردم که فقط پهلوی پیام باشم که پای کامپیوتر بود و یهویی با خودم فکر کردم به جای این خزعبلات یه کتاب رو بلند بلند بخونم که پیام هم که بدتر از من اصلاً نمی‌رسه مطالعه کنه مستفیض بشه. خلاصه که دستم رو بردم بالا سرم و یکی از انبوه کتاب‌هایی که انبار کردم بالای تختمون رو برداشتم. قرعه به مجموعه داستان تلخون از صمد بهرنگی افتاد که خیلی وقت بود خریده بودم ولی نخونده بودم.

شروع کردم و هر چند وقت یه بار هم پیام با تعجب کارش رو ول می‌کرد منو نگاهی می‌کرد و می‌گفت آهاااااااااااان!! یه داستان رو خوندیم که همون تلخون بود و خیلی هم جالب و عجیب بود. البته قصه‌های صمد همیشه عجیبن اما این یکی از عجیب‌ترین‌شون بود!! بچه که بودم یواشکی کتاب می خوندم چون مامانم خیلی از کلماتی که صمد به کار می‌برد خوشش نمی‌اومد و نمی‌فهمید چرا اصرار دارم صادق هدایت بخونم که انقدر تلخ و پر از افسردگی بود و ایرج میرزا رو پورنو می‌دونست و خلاصه که ماجرایی داشتم که اینارو کش برم و بخونم. الآن فکر کنم که مامانم این قصه رو اگه خونده بود دیگه کتاب‌های صمد رو قایم نمی‌کرد بلکه مینداخت دور :)))‌خلاصه که بسی مشعوف شدیم و حتماً این کتاب‌خوانی شبانه رو ادامه می‌دهیم :) اگه دسترسی ندارین به این قصه بگین که کم کم تایپش کنم و بذارمش اینجا که خیلی خداست ؛)