افکارِ به هم ریخته‌ی من

خب ما دیگه تقریباً تو خونه‌مون جا افتادیم و من امروز بالاخره رسیدم یه کمی به وبلاگ برسم. تازه خیلی هم وقت ندارم و می‌خواستم پست صوتی بذارم که متاسفانه تلفن‌شون نمی‌دونم چرا نمی‌گرفت :( خلاصه که نشستم به تایپ کردن. همه چیز خوبه و خونه رو حسابی دوست دارم :X

اما امروز کلی چیز تو مغزم رژه می‌رن. دلم می‌خواد بریزم‌شون اینجا. اینایی که می‌نویسم رو دارم به عنوان یه زنِ ایرانی که فقط چند ماهه از ایران دور شده اما هنوزم دلش براش می‌تپه می‌نویسم و ادعایی هم ندارم. فقط از دیدِ خودم دارم این مسایل رو نگاه می‌کنم همون‌طوری که به ذهنم می‌رسن. دلم می‌خواد ایران آزاد و موفق باشه. دلم می‌خواد ما ایرانیا شاد و آزاد باشیم. دلم می‌خواد تو ایران هم جوونا بتونن حرفشون رو راحت بزنن و اسیر نشن و بتونن شادی کنن بدونِ اینکه گیر بیوفتن... اگه دلتون نمی‌خواد افکارِ به هم ریخته‌ی من رو بخونین لطفاً از اینجا به بعد رو نخونین.

خوشحالم که گنجی آزاد شد و حالا دیگه پهلوی خانواده‌شه. امیدوارم که آقای سمیعی‌نژاد هم بتونه برگرده پیشِ مادر و پدرش. یکی از آخرین نوشته‌هایش هم در این لینکی که دادم هست و خب اشکم رو درآورد :( کلاً اگر توجه کرده باشین من زیاد سیاسی نمی‌نویسم و اگر هم چیزی باشه توی لینک‌دونیه. اول از همه این به خاطر خانواده‌ایه که در ایران دارم و امیدواریم به دیدار باهاشون بدون دردسر و دوم اینکه هر چی فکر می‌کنم اینا چرا انقدر بی‌احساس و عجیبن به نتیجه‌ای نمی‌رسم و گاهی واقعاً جز فحش و بد و بیراه چیزی ندارم که بگم و فکر نمی‌کنم فحاشی راهِ چاره باشه!

الآن که نزدیکِ انتخاباته همه‌ی وبلاگ‌ها حسابی فعال شدن و هر کسی چیزی می‌گه. راستش رو بخواین تمامِ سعی‌ام رو کردم که هیچی نخونم و مثل شترمرغ سرم رو بکنم توی شن‌ها تا همه چیز از کنارم رد شه و منو کاری نداشته باشه. نمی‌دونم اینا شب‌ها چطوری خواب‌شون می‌بره. لابد فکر می‌کنن که دارن کلی کارِ خیر می‌کنن و اجرشون حسابی نزدِ امامِ زمانه! آخ آخ چرا اینا از ۱۴۰۰ سالِ پیش تا به حال فقط چند قدم جلو رفتن و همونم هی عقب‌گرد می‌رن!

انتخابات رو می‌گفتم... من یکی از کسانی هستم که می‌گم برقراری دموکراسی وقت می‌بره و با یه انقلاب و جنگ و خون و خون‌ریزی نمی‌شه کاری از پیش برد. برای همین توی همه‌ی انتخاباتی که بوده از خاتمی به بعد شرکت کردم، حتی انتخاباتِ خبرگان! فکر می‌کنم که با تحریم و استفاده نکردن از همین پایه‌ی دموکراسی که کجدارمریز در اختیارمونه نباید منفعل بشیم. این رژیم شدیداً قدرت‌منده. همه‌مون اینو خوب می‌دونیم. ارتش و سپاه و اطلاعات و بسیج و کلی حقوق‌بگیرِ دیگه هستن که به اشاره‌ای می‌ریزن تو خیابونا و مردمِ بی‌گناه رو قلع و قمع می‌کنن و هیچ ترسی هم ندارن از هیچ‌کس، پس ما باید از همین راه‌های مدنی کم‌‌کم راه‌مون رو پیدا کنیم.

حرکتِ هر ملتی به طرفِ آزادی و دموکراسی سیرِ خاص و تکِ خودش رو داره. امریکا و یا هیچ قدرتِ دیگه‌ای نمی‌تونه به زور جایی رو آزاد کنه تا موقعی که بسترش آماده نشده. این بستر باید با تعلیم و کارِ عمیق کردن روی تمامِ مردم کشور صورت بگیره. به تهران نگاه نکنین، به اینترنت نگاه نکنین. جمعیتِ واقعی‌ای که می‌تونه در آینده نقشِ تعیین‌کننده‌ای بازی کنه در کلِ کشور جَمعِه و متاسفانه ما جهان سومی‌ها متوجه نیستیم که چقدر می‌شه با سر و سامون دادن به تشکل‌ها و گروه‌ها کارهای مدنی رو از جاهای کوچیک شروع کرد.

آدم‌ها منعکس‌کننده‌ی شرایطِ جامعه‌ای هستن که توش زندگی می‌کنن و هنوز که هنوزه هیچ جای دنیا دموکراسی و آزادیِ مطلق برقرار نشده چون همیشه اختلاف‌نظر و قدرت‌طلبی جلوش رو می‌گیره اما فکر می‌کنم آموزش درست و کار قوی اما بی‌جنجالِ حزب‌ها روی مردمِ کلِ کشور و انتظارِ نتیجه‌اش در سال‌های آینده خیلی کم‌هزینه‌تر خواهد بود از تحریم انتخابات و تقدیم کردنِ ریاست جمهوری به اشخاصی که می‌دونیم ما رو حتی از این هم عقب‌تر می‌برن و کسی هم حریف‌شون نیست.

این نامزدها هر کدوم یه مشکلاتی دارن و در عوض محاسنی. مدیریتِ لاریجانی خوبه اما به طرز عجیبی اصلاً مانند یک آدمِ تحصیل‌کرده و منطقی با مسایل برخورد نمی‌کنه. حالا یا زیادی سنتیه یا خودفروخته!

معین به نظرِ من اصلاً شخصیتِ قوی و مدیری نداره. البته این رو فقط از روی چیزهایی که در موردش خوندم و عملکردش می‌گم وگرنه افتخار دیدار نداشتم. خاتمی و معین از یه جنسند و هر دو فوق‌العاده محترمند اما نامناسب برای پست‌های سیاسی که سیاست‌مداریَ خاصی می‌طلبه.

قالیباف و احمدی‌نژاد که هیچی...

می‌مونه رفسنجانی... قبلاً گفتم که پیشرفت به طرفِ دموکراسی آهسته و مطابقِ با سرعتِ پیشرفتِ جامعه است. رفسنجانی می‌تونه و قدرتش رو داره که اگه بخواد یه سری چیزا و درست کنه و جلوی یه سری آدم‌ها بایسته. دیدین مادربزرگ‌ها و پدربزرگ‌ها از رضاشاه چطور یاد می‌کنن؟ هم دوسش دارن و می‌گن که تمدن رو به ایران آورد و جاده کشید و راه‌اهن آورد و خیلی کارای دیگه که ایران رو هم‌گام با دنیا کرد و هم ازش متنفرن چون یه سری جنایات کرد و دیکتاتور بود. حالا باید دید در این مقطع از زمان می‌خوایم از قدرتِ رفسنجانی استفاده کنیم تا یه سری که شدیداً پس‌گرا و اصول‌گرا و متاسفانه قدرت‌مند هستن رو کنترل کنیم یا نه.

در مورد قتل‌هایی که در دورانش شد و بخور بخورِ خانوادگی‌شون هیچ دفاعی نمی‌شه ازش کرد. خودش به نظرم باید عقلش برسه و بیآد بگه که شدیداً اشتباه کرده و روشش متفاوت خواهد بود و چطور متفاوت. در ضمن این ادا اطوارهای متکبرانه‌اش که بقیه اصلاً مالِ این حرفا نیستن و من اومدم مملکت رو نجات بدم رو نمی‌دونم کدوم خری بهش یاد داده یا اینکه ایده‌ی خودشه، در هر حال افتضاحه! یکی از دوست‌دارانش باید به گوشش برسونه که اینطوری عمراً ببرَه!

اوه راستی این که همراه با چند نفر دیگه محکوم شدن تو دادگاه میکونوس اصلاً خارج از کشور نمی‌تونن برن، نه؟! اگر اینطور باشه که اصلاً هیچی! فکرش رو بکنین کشورمون یه رییس‌جمهور داشته باشه که نتونه بره هیچ سفرِ خارجی!!!!!!

کروبی هم که دلش خوشه!

خیلی جالبه که آدم وقتی می‌شینه اینا رو بررسی می‌کنه به این نتیجه می‌رسه که هیچ‌کدوم برای این پست مناسب نیستن! اما اگر قراره بینِ اینا انتخاب کنم فکر کنم من هم معین رو انتخاب می‌کنم!!! ترجیح می‌دم یه آدمِ سالم و مترقی و فهیم سرِ کار باشه، حتی اگه کاری از پسش برنیآد!! عجب انتخابِ احساسی و بدی نه؟ راهِ بهتری خبر دارین که هم از حقِ مدنی‌مون استفاده کنیم و میدون رو خالی نکنیم و هم یه کسی رو که دانا و تواناست انتخاب کنیم؟