افسردگی ممتد و چند تا لینک و سورپریز خوشایند ولنتاینی

بی موبایلی هم عالمی داره برای خودشا! دارم کم کم هوس می کنم شدیداً که گوشیم از تعمیرگاه که برگشت بفروشم همش رو خودم رو راحت کنم! زندگی آروم و راحتیه اینطوری :) البته هوسِ‌ بی جاییه چون که کلی از کارای زندگیِ من با اون می چرخه و دارم اینجا زر زیادی می زنم که مثلا بگم من خیلی از موبایل بدم میآد!!! بگذریم، خودزنی های من دوباره شروع شدن! اوه راستی در راستای این خودزنی های من، یکی از مسائلی که معمولا آدم های بی جنبه متوجهش نمیشن همینه. اینکه من خودم به خودم یه چیزایی بگم اصلا به این معنی نیست که شمای نوعی هم اجازه داری همونا رو بگی. حالا چه در مورد رفتارم باشه چه چیز دیگه ای!

ای وای الآن تو اون موود های نه-زیاد-خوبم هستم فکر کنم بهتره همین جا موضوع رو درز بگیریم!

******

«آه! به خاطر یه بشقاب ماکارونی و یه کاسه اسفناج اینا ما رو از چشیدنِ‌ مزهء واقعی و حقیقیِ عشقِ‌ والتناینی محروم می کنن.» حضرت پینکفلویدیش (س) در مکالمه ای فلسفی با خورشید!

دیدی آخر دادم منشیم برام تایپش کرد گذاشتم تو وبلاگم؟ :)) حالا همه می تونن ببینن من چه شاعر و رمانتیکم! آخرِ ادبیاتِ دوران رمانتیسیسم!!

******

این آقای رضا مسلمی خیلی نقد های خوبی برای ما تو کاپوچینو می نویسه. از دست ندین! مال هفتهء پیش رو هم بخونین.

******

سینا رو دیدین؟ ؛)

******

رعایت شما رعایت ماست
*
خسته ام از آنچه که تو می خواهی باشم
احساس بی ایمانی می کنم
در زیر ظاهر نمایی گم شده ام
نمی دانم از من چه انتظاری داری
مرا تحت فشار گذاشته ای که بمانند تو باشم
هر قدمی که برداشتم اشتباهی دیگر برای تو بود
و هر لحظه ای که تلف کردم بیشتر از آن چیزی است که می توانم بدست بیاورم
خیلی کرخت می شوم وقتی دیگر تو را آنجا احساس نمی کنم
خیلی خسته می شوم وقتی بیش از پیش آگاه می شوم
من اینطور شده ام و تنها کاری که می خواهم انجام دهم
این است که بیشتر مثل خودم باشم و کمتر مثل تو

و می دانم یک روز خطاهای من هم متوقف خواهد شد
و می دانم تو هم مثل من بودی
فقط یک نفر از تو نا امید شد

خب من همین جا حرفم رو پس می گیرم! مثل اینکه من از نوشته هایی که حالت شعرگونه دارن خوشم میآد! قبلا هم اینجا رو خونده بودم اما وقتی ایمیل داد با دقت بیشتری خوندم و خب مطمئناً اسم وبلاگ که مربوط به آهنگ موردعلاقهء من از Radiohead هست بیشتر باعث شد دقت کنم! شما هم بخونین شاید خوشتون بیآد.

******

میان برنامه:
به نظر شما من چرا انقدر احساس افسردگیِ ممتد می کنم؟!!

******

ادامهء برنامه:

اون شرکت تبلیغاتی که بنده چهار هفته توش کار کردم تازه بعد از فکر کنم ۳ ماه ...

قطع برنامه

داشتم تایپ می کردم که بابام اومد دم در اتاقم و گفت یه آقای کپلی با یه دسته گل رز قرمز اومده دم در تو رو می خواد!! رفتم و متوجه شدم که پیک هستن ایشون و یک بغل رز قرمز آوردن با یه کارت کوچولو که میگه:

Be my valentine!
از طرف پیام!
۲۵ بهمن!

حالا من موندم این پیام همون پیام شوهرمه یا یکی از عشاقمه که تصادفا اسمش پیامه :)))))))))))))) نه حالا گذشته از شوخی D: ممنونم عزیزم :* اگه جداً از طرفِ تو بوده ؛)

ادامهء برنامه بعداً‌، فعلاً برم تا افسردگیِ‌ کار دستم نداده یه کم فیلم ببینم!